Καλησπέρα σας!Είμαστε και σήμερα εδώ για να ασχοληθούμε με ένα ακόμα θέμα,με ένα θέμα που είμαι σίγουρη ότι θα σας αγγίξει καθώς οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε έρθει αντιμέτωποι στη ζωή μας με ''φίλους-φίδια''.Πρόκειται για εκείνους τους φίλους που μας πλησίασαν είτε για να αποκομίσουν κάτι από εμάς είτε γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν στην ζωή τους και ήθελαν να μας χλευάσουν,να μας πληγώσουν και να μας κάνουν τις περισσότερες φορές ρεζίλι στο σχολείο ή και αργότερα στο πανεπιστήμιο.Άλλοτε πάλι εκδηλώνονται ως εκείνοι οι ''φίλοι''που χωρίς να κάνουν κάτι από όλα αυτά μας είπαν ψέματα,σιώπησαν σε μια προσβολή μας ,δεν μας υπερασπίστηκαν και γενικά δεν μας συμπεριφέρθηκαν όπως τους φερθήκαμε.Όσοι από εσάς που κάθεστε τώρα μπροστά στην οθόνη έχετε γνωρίσει ένα τέτοιο άτομο,όσοι από εσάς στα παιδικά ή εφηβικά σας χρόνια περάσατε ή περνάτε ακόμα χρόνο κλαίγοντας εξαιτίας του πάρτε μια βαθιά ανάσα!
Πήρατε;Πάμε να προχωρήσουμε στο κείμενο μας!!
Οι φίλοι-φίδια είναι αυτοί ακριβώς που θα σε κάνουν να πιστέψεις πως δεν υπάρχει φιλία.Η πληγή που αφήνουν δεν επουλώνεται τόσο εύκολα και ο πόνος θα μείνει βαθιά ριζωμένος μέσα σου όσο και αν λες σε όλους τους άλλους πως δεν δίνεις δεκάρα και πως έχεις ξεπεράσει την φιλία σας.Μα η αλήθεια είναι πως όσο και αν μεγαλώσεις,όσους ανθρώπους και αν γνωρίσεις,όσες αληθινές αγκαλιές και αν δεχτείς ο πόνος δεν θα φύγει.Θα μειωθεί μα το σημάδι θα μείνει.Και εσύ πάντοτε θα θυμάσαι εκείνη την Μάγια,εκείνον τον Γιώργο που περάσατε τόσα μαζί μα τελικά σε έμαθε πως οι άνθρωποι πληγώνουν είτε το θέλουν είτε όχι.Όσα περισσότερα είναι τα χρόνια που ξοδέψατε μαζί εσύ τόσα περισσότερα έχεις και να θυμάσαι και τόσο περισσότερο πονάς.Γιατί αυτές που πονάνε είναι οι αναμνήσεις.Θυμάσαι τις βόλτες που κάνατε μαζί στο Καβούρι,τα γέλια που είχατε ρίξει στα βραχάκια της Ακρόπολης,το περπάτημα στο Σούνιο,τις διακοπές που κάνατε μαζί.Και μετά εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα η εικόνα θα αλλάξει.Θα έρθουν στο μυαλό σου τα όσα σε έκανε να περάσεις,ο πόνος της απώλειας του και η ευθύνη την οποία θα ρίχνεις και στον εαυτό σου.Θα λες ''Μήπως φταίω εγώ;Mήπως δεν ήμουν αρκετά καλή φίλη;Αν προσπαθούσα λίγο περισσότερο;Aν έκανα κάτι διαφορετικά;Ίσως να μην ήμασταν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.'' Και κάτι τέτοιες στιγμές που θα έχεις πρόβλημα και θα σε παίρνει από κάτω θα θες να του τηλεφωνήσεις, να έρθει κοντά σου να σε πάρει μια αγκαλιά και να σου δώσει λύσεις όπως παλιά,να σου πει πως θα είναι για πάντα κοντά σου.Μα κάπου εκεί θα θυμηθείς ξανά.Θα συνειδητοποιήσεις ότι το πάντα δεν υπάρχει.Θα πεις όχι!Εγώ δεν θα τον πάρω.Στην τελική εγώ δεν έφταιξα. Και αν όντως δεν έφταιγες τότε ναι μην το κάνεις.
Θα σου πω γιατί να μην το κάνεις.Δεν θα οδηγηθείτε πουθενά!Σε λίγο θα είστε στο ίδιο σημείο του δρόμου όπως και σήμερα.Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν·βελτιώνονται ή χειροτερεύουν ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνουν,μα δεν αλλάζουν τελείως.Τα προβλήματα θα τα βρεις στον δρόμο σας.Το μόνο που θα γίνει θα είναι να πληγωθείς για ακόμα μια φορά.Και δεν το αξίζεις.Κανείς μας δεν το αξίζει.
Για αυτό επικεντρώσου σε αυτά που έχουν πραγματικά σημασία.Και αν αυτός ή αυτή δεν εκτίμησε ποιος/ποια πραγματικά είσαι θα έρθουν άλλοι που θα δουν τον αληθινό σου εαυτό. Μην φοβάσαι.Θα αποδεχθούν ποιος πραγματικά είσαι.Τα προτερήματα σου θα αποδειχθούν πιο δυνατά από οποιοδήποτε μειονέκτημα έχεις.Αν νομίζεις πως δεν έχεις τίποτα καλό επάνω σου,αν πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλή για φίλος,αν κοιτάς τον καθρέφτη και βλέπεις τα πάντα πάνω σου χάλια,αν και εσύ ο ίδιος αναρωτιέσαι γιατί κάποιοι σε θέλουν στις δύσκολες στιγμές τους τότε πρέπει να κοιτάξεις και να σκεφτείς καλύτερα.Και ρώτα τους.Μίλα μαζί τους.Μίλα με τους φίλους σου.Αν είναι οι αληθινοί σου φίλοι τότε θα σε βοηθήσουν να δεις τα θετικά σου στοιχεία.Αν πάλι αδιαφορήσουν τότε δεν αξίζουν να έχουν μια θέση στην καρδιά σου και στην ζωή σου.
Σας ευχαριστώ που είστε ακόμα εδώ!
Ελπίζω τα κείμενα μου να σας βοηθούν και να σας κρατάνε ευχάριστη παρέα!
Ακολουθήστε με και στο instagram(faki_kovaiaki_)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου